Shaolin, Klasztor Szaolin (chin. 少林寺 Shaolin si - świątynia w młodym lesie) - klasztor buddyjski wybudowany ok. 495 roku za czasów dynastii Wei. Powstał w górskim masywie Sung (prowincja Henan) dla świątobliwego mistrza buddyjskiego Bhadry.
Sławę klasztorowi przyniósł jednak nie Bhadra, ale mnich indyjski Bodhidharma, który przybył około 525 roku do Chin. Był dwudziestym ósmym patriarchą buddyzmu indyjskiego w prostej linii od Buddy i pierwszym partriarchą buddyzmu chán, zwanego potem buddyzmem zen. Pod zarządem Bodhidharmy Shaolin stał się akademią treningową, a poprzez praktykowanie zazen nie tylko areną dla wymiany doświadczeń przybywających tam mnichów, ale również miejscem, w którym eksperci walki mogli podnieść swój niski nieraz status społeczny. Dzięki obchodom specjalnych świąt i shierarchizowaniu społeczności klasztoru niżej postawieni mnisi mogli wspinać się po szczeblach "kariery" duchowej. Umożliwiała im to intensywna praca fizyczna (nad ciałem) oraz duchowa (nad umysłem). Wprowadzone w klasztorze praktyki nie były pomyślane jako trening do walki, przynajmniej na początku. Później jednak okazały się przydatne również w tym zakresie, szczególnie, że rządzący krajem konfucjaniści nie przepadali za buddystami. Techniki dążyły przede wszystkim do maksymalnego opanowania własnego ciała. Duże znaczenie miały zwłaszcza tzw. transy, które czyniły adeptów Shaolinu niezwykle odpornymi na mróz, upał, zadawane im uderzenia i ból.
System stworzony w klasztorze Shaolin przez Bodhidharmę przez długi czas był wzorem dla innych klasztorów praktykujących buddyzm zen. Podobno samozadowolenie i zaprzestanie poszukiwania nowych dróg doprowadziło do stagnacji. W 1674 roku klasztor spłonął, później spłonął również klasztor, o którym sądzi się, że był kontynuatorem jego tradycji. Niektórzy mówią, że od tego czasu tajniki Shaolinu były przekazywane innymi drogami.
Jak by nie było, klasztor Shaolin nadal istnieje i wciąż praktykują w nim zarówno mnisi zen, jak i rzesze adeptów sztuk walki z całego świata. Faktem jest jednak, że ostatnio klasztor coraz bardziej się komercjalizuje. Podpisał porozumienie z miejscową szkołą chińskiej medycyny, na mocy którego mnisi będą mogli zdobyć dyplom uczelni. W zamian zgodził się na udostępnienie szkole przekazywanych od pokoleń sekretnych receptur leków, z których część ma nawet 700 lat. Receptury dwóch leków zostały już przez jednego z mnichów opublikowane w gazecie "Henan Business Daily".
Ostatnio teren wokół klasztoru jest dewastowany przez działalność 20 kamieniołomów. Eksplozje ładunków górniczych niszczą okolicę i zagrażają nawet unikalnym skalnym formom w Narodowym Parku Geologicznym na terenie otaczających klasztor gór Songshan. Obszar podlega jednak jurysdykcji trzech różnych instytucji, z których tylko jedna ma na uwadze stan środowiska naturalnego.
Źródło http://www.wikipedia.pl/
Sławę klasztorowi przyniósł jednak nie Bhadra, ale mnich indyjski Bodhidharma, który przybył około 525 roku do Chin. Był dwudziestym ósmym patriarchą buddyzmu indyjskiego w prostej linii od Buddy i pierwszym partriarchą buddyzmu chán, zwanego potem buddyzmem zen. Pod zarządem Bodhidharmy Shaolin stał się akademią treningową, a poprzez praktykowanie zazen nie tylko areną dla wymiany doświadczeń przybywających tam mnichów, ale również miejscem, w którym eksperci walki mogli podnieść swój niski nieraz status społeczny. Dzięki obchodom specjalnych świąt i shierarchizowaniu społeczności klasztoru niżej postawieni mnisi mogli wspinać się po szczeblach "kariery" duchowej. Umożliwiała im to intensywna praca fizyczna (nad ciałem) oraz duchowa (nad umysłem). Wprowadzone w klasztorze praktyki nie były pomyślane jako trening do walki, przynajmniej na początku. Później jednak okazały się przydatne również w tym zakresie, szczególnie, że rządzący krajem konfucjaniści nie przepadali za buddystami. Techniki dążyły przede wszystkim do maksymalnego opanowania własnego ciała. Duże znaczenie miały zwłaszcza tzw. transy, które czyniły adeptów Shaolinu niezwykle odpornymi na mróz, upał, zadawane im uderzenia i ból.
System stworzony w klasztorze Shaolin przez Bodhidharmę przez długi czas był wzorem dla innych klasztorów praktykujących buddyzm zen. Podobno samozadowolenie i zaprzestanie poszukiwania nowych dróg doprowadziło do stagnacji. W 1674 roku klasztor spłonął, później spłonął również klasztor, o którym sądzi się, że był kontynuatorem jego tradycji. Niektórzy mówią, że od tego czasu tajniki Shaolinu były przekazywane innymi drogami.
Jak by nie było, klasztor Shaolin nadal istnieje i wciąż praktykują w nim zarówno mnisi zen, jak i rzesze adeptów sztuk walki z całego świata. Faktem jest jednak, że ostatnio klasztor coraz bardziej się komercjalizuje. Podpisał porozumienie z miejscową szkołą chińskiej medycyny, na mocy którego mnisi będą mogli zdobyć dyplom uczelni. W zamian zgodził się na udostępnienie szkole przekazywanych od pokoleń sekretnych receptur leków, z których część ma nawet 700 lat. Receptury dwóch leków zostały już przez jednego z mnichów opublikowane w gazecie "Henan Business Daily".
Ostatnio teren wokół klasztoru jest dewastowany przez działalność 20 kamieniołomów. Eksplozje ładunków górniczych niszczą okolicę i zagrażają nawet unikalnym skalnym formom w Narodowym Parku Geologicznym na terenie otaczających klasztor gór Songshan. Obszar podlega jednak jurysdykcji trzech różnych instytucji, z których tylko jedna ma na uwadze stan środowiska naturalnego.
Źródło http://www.wikipedia.pl/
